Gönüldeki Sera

Gönüldeki sera
Od/una yandı

İki gönül
Sebepsiz zaman aralığında
Biçilmiş yazgısına
Uyandı

Hayatın Elemli Yüzü
Zamana gülümsedi:

“Gönlümün açıldığı yer
Zamanın boşluğunda solacak mı”

Zamanın ciddiyeti
Her zamanki gibi üstündeydi:

“Gül ne sevmesini bilir
Ne de bülbül ağlarmış

Zamana yenilip duruldukça duygular
Kader iki yönlü pamuk ipliğine bağlarmış’*

Hayatın Elemli Yüzü hüzünlendi:

“Gönlümde esen aşkın rüzgarıdır
Varlığın benim için yeter

Acımı dindirmek istiyorsan eğer
Aşkıma karşılık ver, yeter’

Zaman cevap verdi:

“Zaman her şeyin ilacıdır
İtirazım olmaz

Sen gönlünü ferah tut
Aşkın gülü solmaz’

*Bu dört dize, sevgili dostum Kadir POLAT’a aittir.