Gönüllerin Işıklı Soluğu

I
Duygunun sesi yankılandı:
“Akıl, çekil yolumdan! ..”

Bütün tuzaklar
Rüyaların boşaldığı
Yere düştü

Sanrı diz üstü
Gözlerindeki bulutlar
Gönüle üşüştü

Emdikçe yüreği
Aşk aşerdi

II
“Biliyorsun” dedi, Akıl
Gönül rüzgarı
Susuz kalan yüreğe
Sebepsiz esmez
Aşkın ereğidir: Gönül rüzgarı
Vuslatın yönünü kesmez

III
Girdabına çekti aşk
Önce sarhoş etti
Tuttu yüreğinin perçeminden
Gönüllerin ışıklı soluğunda
Yürüdü gitti…