Kümeören Kuzucuları

Kuzucular Kabilesinin Tarihçesi

Kuzuculardan ilk aile yöre ağzıyla Mamo (Mahmut) oğlu Mehmet, Halil ve Hasan kardeşlerin Elazığ Hankendi yöresinden Eski Malatya’ya (Battalgazi) gelip yerleşmesiyle başlar. Rivayetlere göre bu göç tahminen 1800’lü yılların başında gerçekleşir. Aile hayvancılık yaparak geçimini sağladığı için bir ihtiyaç hasıl olduğunda sık sık yer değiştirmektedir.  Otlakların yetersizliği veya yaşandığı muhtemel bir olayın etkisiyle aile üyelerinden Halil ve Hasan Battalgazi’deki ailesinin yanından ayrılır ve Kayseri’de Afşarların yaşadığı Sarız bölgesine gelir, buradaki Ayranlık köyünde çobanlık yapmaya başlarlar. Afşarlar Halil’in dürüstlüğünü severler ve onu Afşar kızı Raziye ile evlendirirler. Halil’in bu evlilikten 1834 yılında bir oğlu olur, ismini İbrahim koyar. Bu arada henüz bekar olan kardeşi Hasan da besicilik yapmak amacıyla küçükbaş hayvan getirmek üzere Battalgazi’deki akrabalarının yanına gider, bir sürü küçükbaş hayvan alıp tekrar Sarız’a doğru yola koyulur. Sarız’a varmadan yolu Afşarlar tarafından yağma edilmek amacıyla kesilir. Yağmacılar Afşar toyu ve geleneğine göre yağma hakkı isterler. Hatta yağmacıların ileri geleni büyüklerin küçüklerine hitap tarzı ve ifadesiyle “Yeğen, yağma hakkı bizim toyumuz, geleneğimiz, bundan vazgeçemeyiz. Onun için toy hakkımızı verin, yoksa durum kötüye gidecek” diye uyarır. Hasan da malını vermek istemez. Anlaşmazlık büyüyünce çatışma olur, Hasan ve adamlarını öldürürler. Hasan’ın öldürüldüğü bu dağın adı Hasanölen dağı olarak halk arasında efsaneleşir. Hasan’ın ölümünden sonra Afşarlar içinde yaşayamayacağını gören Halil, ailesini ve oğlu İbrahim’i de alıp Kümeören köyü Çamıllı Tek Mezar denilen bölgeye göç eder, buraya yerleşirler. Halil’in 1838 yılında bir oğlu daha olur, ismini ölen amcasına atfen Hasan koyar. İbrahim Tatılı köyünden Göher ile Hasan ise Kümeören halkından Şarıklardan Mulla’nın kızı Elif (Telli) ile evlenir. Yaklaşık 40 ila 50 yıl Çamıllı bölgesinde yaşarlar. Daha sonra İbrahim Tatılı’ya, Hasan ise Kümeören’e yerleşir.

***

Kümeören Kuzucularının atası Çaltak Hasan

Halil oğlu Çaltak Hasan 1838 doğumludur. Şarıkların kızı Elif (Telli) ile evlenir, Kümeören köyüne yerleşir. Bu evlilikten Osman, Ahmet, Mehmet Mustafa ve Galip adında dört oğlu ve altı da kızı olur.

Hasan’ın kızları; Elif (Şahan’ın anası), Hatice (Bedirhan ve Seyfi’nin anası), Keziban (Alikea’nın anası), Fadime (Ucuğun anası), Nadiye (Sarı Mustafa’nın eşi), Asiye (Alibiyalerden Ahmet’in eşi, Asım dayının anası). Kızlar da köy içindeki diğer kabile üyeleriyle evlilikleri sonucunda karışıp çoğaldılar. Kuzucular böylece köyün hem nüfusça en kalabalık kabilesi hem de diğer kabilelerin de yakın akrabası oldular. Bu bakımdan köyün birleştirici çimentosu işlevini gören kabile Kuzuculardır denilse yanlış olmaz.

KÜMEÖREN KUZUCULARI SOYAĞACI

KÜMEÖREN KUZUCULARI HAKKINDA EK AÇIKLAMA

Küçük Ağa

Namı diğer “Deli Güccük” diye anılır. Mert, yiğit bir insandı. Osmanlı Devletinin son zamanlarında ve Kurtuluş Savaşı dönemlerinde emrinde yüzlerce atlı vardı. Adana ve Urfa yörelerine kadar cesareti ve yiğitliğiyle nam saldı. “Güccük Ağa, Deli Güccük” lakabıyla ünlendi ve toplumda kabul gördü. Güccük Ağa’nın altısı erkek üçü kız toplam dokuz çocuğu oldu…

Milli Şehidimiz Galip

Galip Kümeören Kuzucularının en küçük üyesiydi. 18 yaşında (Kırıklı) Tatlıpınar köyünden Mustafa kızı Emine ile evlendi. 1908 yılında bir erkek evladı dünyaya geldi. İsmini, mensubu olduğu Kuzucular sülalesinin bir kolunun bulunduğu Malatya Battalgazi’ye atfen ‘Battal’ koydular.

1914 yılında Sarıkamış harekâtına katıldı. Ancak cepheden dönemedi, şehit oldu. 1914 yılının 15-22 Aralık tarihleri arasında, Sarıkamış yakınındaki Allahuekber dağlarında, Kars’ı Ruslardan geri almak için harekata katılan askerlerden 10 bini donarak olmak üzere toplam 60 bin şehit verildi.

Galip’ten bir daha haber alınamadı. O’nu ağabeyleri ve ablaları çok seviyorlardı. Yıllarca bir gün dönecek umuduyla bekleyip durdular. Hayat döngüsü devam ediyordu, Vatan aşkıyla gidenler bir daha dönmediler; Onlar artık gönüllerimizde yaşıyor, onlar bizim kahramanımız, ruhları şad, mekanları cennet olsun…

Galip’in eşi Emine hatun da evlenip başka bir köye gittiğinde oğlu Battal henüz sekiz yaşındaydı ve önce yetim sonra öksüz kaldı. Battal daha çok Osman amcasının yanında büyüdü. Annesi Emine hatunun çocukları da Battal’ı öz kardeşleri gibi sahiplendiler, birbirleriyle ilişkilerini sürdürdüler…